Καρανάσιος Νικόλαος: ποιος είμαι?

 Νικόλαος Καρανάσιος

Η περιγραφή μου

Γεννήθηκα το 1954 (8 Απριλίου, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε!) στο χωριό Εμμανουήλα Παππάς Σερρών.

Τελείωσα το Δημοτικό στο χωριό μου. Καλός μαθητής, αλλά όχι άριστος. Με ξεπερνούσαν δύο: Ο Σάκης Ματάκος και ο Βασίλης Λάμπος

Η οικογένειά μου, όπως και αυτή της μητέρας μου, ήταν κατά κύριο λόγο "καπνοπαραγωγοί". 
Η οικογένειά μου θεωρούνταν (και μάλλον ήταν) από τις πλέον εύπορες, όπως και της μητέρας μου (αν και είχε πάψει να είναι από χρόνια, πριν τη γέννησή μου).
Γεννήθηκα σε ένα σπίτι πρακτικά 4 ορόφων (μαζί με ένα ημιυπόγειο). Στο σπίτι γεννήθηκα, αλλά με την παρουσία μιας μαμής (μάλλον Κανλή, αλλά δε θυμάμαι την παρουσία της!) καθώς και του γιατρού του χωριού Δημητρίου Πάνου. Η οικογένεια είχε ακόμη ένα σπίτι (πουγιάτα, για τις καλοκαιρινές αγροτικές εργασίες, δύο σταύλους και το χώρο στάθμευσης του γεωργικού ελκυστήρα {τρακτέρ} και της {πλατφόρμας} μεταφοράς). Έναν πέτρινο αχυρώνα με αλώνι (που δεν πρόλαβα να το δω να λειτουργεί).
Ο πατέρας μου με δήλωσε στην Κοινότητα την επόμενη μέρα. Δεν τον είδα να πίνει πολύ (ή καλύτερα να τον επηρεάζει), αλλά είχε δυό πολύ αγαπημένους φίλους, που του δίναν και καταλάβαινε!
Όταν τελείωσα το Δημοτικό Σχολείο, ο πατέρας μου ήδη διαπίστωσε πως οι εμπορικές του δραστηριότητες έγιναν βιώσιμες, οπότε μετακομίσαμε στην πόλη των Σερρών (ο αδελφός μου για την ολοκλήρωση του Δημοτικού Σχολείου και η αδελφή μας για το Νημιαγωγείο).

Η εγγραφή μου στο Α' Γυμνάσιος Αρρένων Σερρών συνοδεύτηκε με την ανάθεση του ρόλου του "επιμελητή" (με μεγάλη μου έκπληξη).

Και πάλι οι επιδόσεις μου ήταν καλές, αλλά όχι άριστες.

Θεωρώντας πως μου πήγαινε ο ρόλος του Μηχανολόγου Μηχανικού, ώστε να εξελίξω την οικογενειακή επιχείρηση (που στο μεταξύ μεγάλωνε), δήλωσα μόνο το Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του τότε Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης. 

Δεν "έτυχα εισαγωγής".
Έδωσα, μως, και στη Μέση Σχολή Ηλεκτρονικών του Ευκλείδη.

Πριν τα Χριστούγεννα κρίθηκα ακατάλληλος και μου έδειξαν πολύ ευγενικά την έξοδο...
Είπα να ξαναπροσπαθήσω να γίνω Μηχανολόγος, αλλά κάπου στον Ιούνιο ακολούθησα έναν άλλο έρωτά μου, τα Οικονομικά και τα Νομικά. Λίγο, γι' αυτό, λίγο για εκείνο, πέρασα ως 48ος (στους 600).
Δεν γιόρτασα για την επιτυχία μου, όσο γιόρτασα αυτή του αδελφού μου στους πρώτους 10 του Χημικού Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). 
Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου με τρεις μήνες καθυστέρηση και βαθμό "Λίαν Καλώς".

Μαζί με τον αδελφό μου (ορκιστήκαμε με διαφορά εβδομάδων, ο οποίος πήρε ΆΡΙΣΤΑ).
Ψάχναμε μαζί για μεταπτυχιακά. Ο αγαπημένος μου αδελφός μου έδωσε το προβάδισμα για μεταπτυχιακές σπουδές με δίδακτρα, ψάχνοντας για αντίστοιχες με Fellowship, δηλαδή βοηθητική διδασκαλία που να καλύπτει τα δίδακτρα και το κόστος ζωής. Το βρήκε στο Έντμοντον του Καναδά, στο ψυχρότερο μέρος της Αμερικανικής Ηπείρου.
Εγώ βρήκα θέση στο Bradford στην Αγγλία, όπου η οικογένεια μπορούσε να το καλύψει, αφού και η λίρα ήταν στα κατώτερά της.
Στο μεταξύ μάθαινα την Ιταλική γλώσσα. Φίλοι μου (μάλλον αδέλφια) προθυμοποιήθηκαν να με φιλοξενήσουν στην Παβία, ένα μήνα, για να βελτιώσω τα ιταλικά μου.

Ήπιος μήνας για την επιχείρηση, το δέχτηκα και "έφυγα"!
Εκεί γνώρισα το Πανεπιστήμιο L. Bocconi.
Με εξήτασαν, με δέχτηκαν και με συνέστησαν για υποτροφία από το Ιταλικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Πήρα Μεταπτυχιακό τίτλο μετά από δύο χρόνια σπουδών το Σεπτέμβριο του1980. Αυτή τη φορά με άριστα.

Πήγα στο στρατό. Σπρώχτηκα να γίνω δόκιμος. Απειλήθηκα με Στρατοδικείο...
Ο Ιανουάριος του 1981 δε σήκωνε εμμονικές αντιρρήσεις!
Στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού, αφενός με αναγόρευσαν σε Αρχηγό της Σχολής, αφετέρου γνώρισα καλά τη μετέπειτα (Σερραία - πιο Σερραία δε γίνεται) συζυγό μου!
Ξεκίνησα δύο ταυτόχρονες εργασίες: Τη λειτουργία της οικογενειακής εμπορικής επιχείρησης και τη διδασκαλία (6 ώρες την εβδομάδα) στο τότε ΚΑΤΕΕ Σερρών.

Τρεις μήνες αργότερα μου προσφέρθηκε θέση Λογιστή στην ΔΡΟΜΕΑΣ ΑΒΕΕΑ, που αποδέχτηκα και αποδέχτηκαν να δοκιμαστώ!

Οι εργασίες έγιναν τρεις!
Συνέχισα, μέχρι την προκήρυξη θέσης επίκουρου καθηγητή, στο ήδη ΤΕΙ Σερρών. Εκλέχτηκα, αλλά ...
Επωφελήθηκα της εκλογής μου σε θέση "καθηγητή Εφαρμογών" {Λέκτορα} Πληροφορικής, ύστερα από παραίτηση ενός κατόχου ανώτερων τυπικών προσόντων.

Τελικώς, διορίστηκα ύστερα από 7 Δικαστικές Αποφάσεις από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, στη θέση της αρχικής μου εκλογής, δηλαδή του επίκουρου καθηγητής Λογιστικής και Οικονομικών Μαθηματικών, το 1992.

Το 1993 επιλέχτηκα, μετά από προκήρυξη, από τριμελη επιτροπή στην οποία 2 μέλη ήταν από την Ευρωπαϊκή Επιτρπή, ως πρώτος επιλαχών για τη θέση του Γενικού Διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Επιχείρησης & Καινοτομιας Σερρών (BIC). 

Ανέλαβα τη θέση ύστερα από την άτυπη παραίτηση της επιλεγείσας, αφού κατείχε τη θέση μόλις για 4 μήνες. Παράλληλα με τη θέση του καθηγητή. Η οικογενειακή επιχείρηση είχε κλείσει από το 1993, όταν συνταξιοδοτήθηκε ο πατέρας μου.

Το 1995 εκλέχτηκα Πρόεδρος του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων. 

Έπεισα τους συναδέλφους μου (αναλαμβάνοντας την πιθανή πειθαρχεική ή και ποινική ευθύνη) να διευρύνουμε τη διάρκεια σπουδών από 7 σε 8 εξάμηνα και να διαμορφώσουμε νέο πρόγραμμα σπουδών. 

Πράγματι, το Τμήμα μας ήταν το πρώτο στη χώρα που έγινε ανώτατο.

Έξυπνο Marketing, δύο χρόνια αργότερα, από το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, που ονομάστηκε Αλεξάνδρειο, να φαίνεται ως ΑΤΕΙ!

Το 1996 ήταν και πάλι ένα δημιουργικό έτος. Το Τμήμα ξεκίνησε τη διδασκαλία μεθημάτων, παράλληλα και στην Αγγλική γλώσσα, με μεγάλη επιτυχία. Η διδασκαλία συνεχίζεται και αποτελεί ευκαιρία για το Τμήμα, που σήμερα ανήκει στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος.

Την ίδια εποχή, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία από το πρόγραμμα "Τηλεματική" του BIC,  εγκαθίσταται ένα πρωτοποριακό εσωτερικό δίκτυο και το τότε ΤΕΙ Σερρών μπαίνει στο Internet μάλλον το τρίτο ΑΕΙ με δική του ιστοθέση και εσωτερικό δίκτυο. Η αίτηση για τη συμμετοχή στο Greek Uniniversities Network (GUNet) ήταν λογική εξέλιξη. Το προσωνικό εσωτερικό δικτυο εγκαταστάθηκε από τους φοιτητές του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων (το Τμήμα Πληροφορικής και Επικοινωνιών ήταν πολύ νέο ακόμη). Για τη δημιουργία του Τμήματος Πληροφορικής & Επικοινωνιών συνεργαστήκαμε, ο γράφων, ο φίλος Τάσος Μπαλουκτσής και ο αείμνηστος Γιώργος Πατραμάνης.

Σήμερα, είμαι αφυπηρετήσας, όπως και ο φίλος Τάσος, αλλά διατηρώ τη θέση του CEO του BIC.

Σήμερα 28/11/2022 συναντήθηκα τυχαία με έναν πρώην πρόεδρο ενός σημαντικού τοπικού φορέα. Με σταμάτησε και μου εξομολογήθηκε πως δεν είχαν καταλάβει την αξία του BIC. Όταν του είπα πως θα προσπαθήσω την εκ νέου ενεργοποίησή του, μου ευχήθηκε να τα καταφέρουμε!